Liefste blog-lezers (of geldt de term blogger ook voor de lezer van zulke kanalen?),

De lezers die hun krant onaangeroerd laten dezer dagen om spectaculaire verhalen op onze blog te lezen zullen deze maal van een kale reis terugkeren. Geen safari’s met bloedstollende buffel-achtervolging of oogcontact met uitgehongerde leeuw dit weekend. Hoewel een ontmoeting met een minstens 4m lange python jullie misschien toch kan aanzetten om verder te lezen…

Het weekend van 15-16 september hebben we hier in Mbarara de 3 andere Gentse studenten die in Kampala (de hoofdstad van Uganda) stage lopen op bezoek gehad. Stage-ervaringen en andere zotte verhalen werden uitgewisseld, de stad werd bezocht en Afrikaanse sandaaltjes werden aangekocht. Dat er ook Nile (het heerlijke lokale bier, ongeveer 1EUR voor 0,5l ) en gin-tonic werd gedronken zal u niet verbazen. Ook een bezoek aan ‘onze’ lokale openluchtdiscotheek the heat kon niet ontbreken. Mattie had jammer genoeg wegens ziekte moeten afhaken (zie verder), dus trokken we met 4 blanke meiden en 1 blanke jongen richting disco. Het stramien van de avond: een lokale jongen vraagt eerst aan Filip of hij het lief van één van de meiden is en aangezien deze negatief antwoordde konden de locals proberen één van ons te versieren. Een afwijzing met de reden dat je een boyfriend hebt in België maakt op de locals helemaal geen indruk! De geur van geitenvlees staat , spijtig genoeg, levenslang in ons olfactorisch geheugen gegrift: een slager die we die middag eerder op de markt ontmoet hadden bleek ook afgezakt te zijn naar ‘the heat’. Aangezien het vlees hier niet gekoeld bewaard wordt, verspreidt de plaats op de markt waar er vlees wordt verkocht en bijgevolg ook de slager een nogal penetrante geur.
Op zondagmiddag werd er afscheid genomen, maar niet voor lang. We zouden elkaar immers het weekend erna terug ontmoeten op de Ssese eilanden, een eilandengroep in het immense Lake Victoria.

Het weekend nadien stond ons een 5-uur durende trip naar de Ssese eilanden te wachten. We vertrokken hier in Mbarara samen met 2 fantastische Britse meiden, Nina en Abi, die gedurende 4 weken lang lief en leed gedeeld hebben met Mattie op de materniteit. Hun stage zit er jammer genoeg op, maar op hun terugweg richting Kampala deden we samen een ommetje via de eilanden. Reisschema: 2 uur grote bus richting Masaka, 1 uur taxi richting ferry, 45min gratis ferry richting eiland, 1 uur auto richting verblijfplaats op het eiland. Onze eerste taxi-rit verliep vrij vlot, al heeft de arme taxi-driver geen rotte frank aan ons verdiend. Halverwege onze rit heeft een politiedame ons aangehouden en aangezien we met 4 op de achterbank zaten werd de arme taxidriver beboet. Ik hoor u al denken: met 4 op de achterbank….dat is toch niet zo eenvoudig, wacht maar tot u het volgende leest. Eens op het eiland gearriveerd bleek er maar 1 auto voor 7 inzittenden beschikbaar die ons naar onze bestemming kon brengen. Totale inhoud van de wagen na 10min proppen en stouwen: 13 volwassenen, 1 baby en allerlei bagage. Een heel hobbelige rit met slechts 3 echte banden, een kokhalzende medepassagier en het voorbijrazende prachtige landschap later arriveerden we op onze ‘paradijselijke’ plek: een heerlijk wit zandstrand met een stralende zon, een goedkope hut om te overnachten, verse Lake Victoria-vis en een koppel zotte Duitse uitbaters.

Op zondag hebben we het eiland verkend met een lokale gids. Dwars door een vissersdorp, een stuk jungle (mét lianen) en een bananenplantage trok onze wandeling. De gids liet ons kennismaken met lokale vruchten, de bewaarwijze van vis om deze naar het vaste land vervoerd te krijgen en de geneeskundige werking van enkele planten. Bovendien was er ook nog de ontmoeting met een lokale ‘hunter’ die zo maar even een python van minstens 4 meter gevangen had (tel maar eens uit hoeveel handtassen Mevr. Chanel daarvan zou kunnen maken)! Deze wurgslang zou zelfs volledige koeien naar binnen kunnen spelen. Na deze wandeling konden we niet snel genoeg terug zijn om een duik te nemen in het Victoria meer. Nog geen 30 min nadat Filip zijn zwemkunsten tentoongespreid had werd hij aangesproken door een lokale jonge visser met de vraag of hij hem niet kon leren zwemmen. Het gerucht van de zwemmende Mzungu verspreidde zich snel en al gauw had Filip een 10-tal leerlingen. Van de badende meiden konden de locals uiteraard ook niet genoeg krijgen….Op maandag namen we afscheid van onze 3 medestudenten, Nina en Abi die een ferry naar Entebbe terug namen. We konden alvast starten aan onze 5-uur durende terugtocht. Ohja, het Duiste koppel dat onze campsite uitbaat is helemaal blijven hangen in hun hippiejaren, lurken aan hun eerste pint om 10u ’s ochtends om tegen 22u ’s avonds zat én stoned te zijn.

Volgend weekend brengen we door in Kampala, alvorens we voor 3 weken naar Rugazi vertrekken. Deze week zal Mattie ons inleiden in de geheimen van de verloskunde zodat we, vooraleer naar Rugazi te vertrekken, alle 3 al eens een bevalling tot een goed einde gebracht hebben.

Sprokkels:

• Jeroen Meus- en Jamie Oliver-gewijs tovert Mattie hier de heerlijkste guacamole op onze borden. (Intimi weten bij de opsomming van bovenvermelde koks zeker wie van de 3 de schrijver is van deze blog-episode). Aangezien een grote, rijpe avocado hier slechts 300 shilling (10 eurocent kost) wordt deze verwennerij regelmatig op onze borden getoverd. Voor de geïnteresseerde koks onder jullie, contacteer Mattie.
• Onze, maar vooral Mattie’s aerobicleraar rijdt met een BMW-jeep! Veruit de duurste wagen die we hier al hebben zien rondrijden in Uganda. De man was wel zo lief om op Mattie’s verzoek zijn aerobic-muziek aan haar te overhandigen zodat we in Rugazi (klein hospitaaltje op het platte land waar we voor 3 weken zullen verblijven) de aerobic niet verleren.
• Het Victoria meer is blijkbaar niet vrij van Schistosomiasis (de wormpjes die via de huid naar binnen kruipen en zich dan vermenigvuldigen). We konden echter de lokroep niet ontkomen en hebben toch in het onveilige water gezwommen. Bij terugkomst in België zullen we éénmalig 6 pillen moeten innemen om de eventueel aanwezige eitjes te doden.
• Deze week hebben Mattie’s darmen haar serieus gekweld! 3 dagen antibiotica én het mangosap dat ze van haar professor kreeg hebben er haar weer volledig bovenop geholpen. (We vermoeden trouwens dat haar Cubaanse professor een serieuze boon voor haar heeft aangezien deze voortdurend met haar wil afspreken en mangosap speciaal voor haar koopt.)
• Ik heb deze week een serieuze uitbrander gekregen van een professor aangezien ik geen horloge draag! Hoe kon ik immers de pols en het ademhalingsritme van een kind inschatten? (Dat er een timerfunctie op je GSM zit of een klok met secondenwijzer in het ziekenhuis hangt vond de man maar een flauw excuus). In de meeste Belgische ziekenhuizen mag je helemaal geen horloge en ringen dragen om verspreiding van bacteriën tegen te gaan.
• Moeke Greet is vandaag 50 jaar geworden!! We wensen haar allemaal een schitterende verjaardag toe.